Met de Jubilee Line ga ik verder naar
de wijk Rotherhithe. Een snelle overstap op de ondergrondse London
Overground en ik ben op de halte Rotherhithe.
Dit is een stukje Londen met historie.
Een aantal belangrijke civieltechnische bouwwerken zijn hier te
vinden.
Allereerste de tunnel van de London
Overground zelf, eenvoudigweg de Thames Tunnel genaamd. Dat is niet
vreemd, want het is de eerste tunnel ter wereld onder bevaarbaar
water (gereed 1843).
Deze tunnel begon zijn loopbaan als
voetgangerstunnel. In de nisjes van de tunnel waren kraampjes te
vinden, en later onverkwikkelijke zaken.
Nog later is de tunnel omgebouwd tot
spoortunnel. Eerst de East London metrolijn, en nu dus de London
Overground (een soort S-bahn, of grotendeels bovengrondse metro).
Het station is te kort voor de treinen,
een aantal rijtuigen blijft in de tunnel steken. Dit wordt constant
netjes omgeroepen.
Het station Rotherhithe is zelf ook
bijzonder. Vanuit het station kan je het originele tunnelportaal
zien. Daarnaast is het vlakbij de boorschacht gelegen, die later
dienst deed als voetgangerstoegang. Tot slot wordt het station
overkluisd door de inrit van een andere tunnel, waarover later meer.
Al met al een civieltechnisch hoogstandje, zeker voor die tijd.
Die boorschacht is nog steeds
betreedbaar, maar alleen met een rondleiding en dat is niet vandaag.
Wel staat er een museum naast die schacht over de kerels die de
tunnel mogelijk hebben gemaakt: vader Marc Brunel en zoon Isambard
Brunel. Het museum is gevestigd in het voormalige pomphuis van de
tunnel.
Het museumpje kost me niet veel tijd.
Aan de oever van de Thames geniet ik van een lunch en een gelukzalig
vakantiegevoel.
Ik loop terug door een wijkje, en
arriveer bij mijn volgende doel.
Op de schacht is nu een mini-buurtparkje.
Twee bankjes in de stijl van andere bouwwerken van Brunel.
Lees verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten